Vanmorgen om 9 uur lag ik weer eens met de benen wijd. Dit keer niet in een lekker warm bed, maar op een koude stoel in een kille kamer van het Amsterdam Medisch Centrum. Ik vind afspraken bij de gynaecoloog niet erg, maar als ik dan eenmaal mijn benen spreid en een hoofd eronder zie verdwijnen, voel ik mij toch een beetje ongemakkelijk. Op zulke momenten ga ik er steevast vanuit dat ik niet de eerste noch de laatste ben die in deze stoel zit en dat ze als arts niet raar zal opkijken. En dan kijkt er ook nog eens een arts in opleiding mee. Maar goed, zij heeft zelf voor dit beroep gekozen; ik heb haar niet gedwongen om dit vaginaal onderzoek te verrichten. Wel kreeg ik een ontzettende déjà-vu van de keren dat ik een spiraaltje liet zetten, waar dit bezoek echt niet beter van werd.
Mirena spiraaltje
Bezoeken bij de gynaecoloog zijn doodnormaal en daarnaast gezond voor elke vrouw. In de afgelopen jaren heb ik al 3 keer een spiraaltje laten zetten en ik kan je vertellen dat dit echt een regelrechte hell is geweest. Voorheen zat ik altijd aan de pil, maar omdat dit vanwege mijn medische achtergrond niet meer mocht, koos ik voor een spiraaltje. De eerste keer staat bij mij nog steeds op het netvlies en zal ik dan ook nooit vergeten. In een kamer, die erg veel leek op een operatiekamer, lag ik nietsvermoedend klaar om een relatief kleine ingreep te laten doen. Ik zal je vertellen hoe dit uit mijn ervaring is gegaan. Eerst mag je je kont ver naar voren schuiven en spreiden ze je schaamlippen (heel gênant). Vervolgens gebruiken ze een apparaat dat een eendenbek heet. Je moet je de bek van een eend voorstellen, maar dan in je vagina. Dan gebruiken ze een soort medische dildo gebadderd in glijmiddel dat door de eendenbek gaat. Daar kunnen ze dan weer een tang door steken om het spiraaltje te plaatsen. Dit voelt allemaal al erg raar en duurt vaak ook even. Dan zullen ze ook al bijna klaar zijn toch? Ja en nee. Het zal nu niet lang meer duren, maar het is zeker nog niet voorbij. Op dat moment zal aan je gevraagd worden even te hoesten. Nou, dat zal vast niet het ergste zijn toch? Voor alle vrouwen die dit lezen: ken je dat gevoel als je hoest of niest terwijl je ongesteld bent? Je baarmoedermond gaat dan een beetje open en een bloederige waterval schiet je zo je vagina in. En precies op dát moment, drukt ze het spiraaltje door die mond. Horror. Mijn shirt was doorweekt met zweet en de uren daarna was ik nog niet levensvatbaar genoeg om normaal te functioneren.
Een maand na plaatsing kwam ik terug voor controle. In de tussentijd had ik al wat buikpijn en voelde het niet helemaal goed. En ja hoor, “Mevrouw Groenhof, het spiraaltje is verschoven en zit daardoor vast op de verkeerde plek. We moeten het eruit halen. Zullen we het dan meteen nog een keer plaatsen?” Ter plekke werd er dus een nieuwe geplaatst. Deze was minder heftig dan de eerste, maar mijn hemel, wat een gedoe om vrouw te zijn. Gelukkig zat deze wel meteen goed en heb ik geen meer last gehad van dit spiraaltje. Tot een halfjaar later. Ik heb geen idee meer hoe het begon en hoe lang het heeft geduurd, maar mijn buikpijn kwam terug. Zo erg, dat ik niet meer rechtop kon staan. Mijn moeder kon deze situatie niet aan en na een paar telefoontjes zijn we naar de eerste hulp gereden om dat ding eruit te laten halen. Wát een opluchting. Nooit zou ik meer zo iets laten plaatsen, dacht ik.
Kylena
Helaas veranderde mijn medische conditie weer en was een spiraaltje toch wel handig. Omdat de mirena spiraal bij mij niet werkt, besloten we voor een kylena spiraal te gaan. Dit is net als de mirena een hormoonspiraal, maar dan kleiner. Hierdoor zou het makkelijker te verdragen zijn en minder klachten met zich mee brengen. Dit klopte zeker, maar had dus ook een iets mindere werking en dus bloedde ik er gewoon doorheen. Je raadt het al, ook die werd er weer uitgehaald.
Ok, terug naar vanochtend. Toen ik op die stoel zat, pakte ze er een microscoop bij om nauwkeurig onderzoek te doen. En ik mocht via een scherm meekijken. Super fijn.. Elk haarzakje stond voor het eerst (en hopelijk voor het laatst) eventjes in de spotlights en mocht zijn zegje doen. Zie ik er nog gezond uit? Heb ik iets nodig? Zo zijn we aandachtig langs elk deel van mijn intieme zone geweest. Ik weet niet zeker of ik dit echt had willen zien, maar ik kan nu in ieder geval zeggen dat ik mezelf van binnen en van buiten ken.
Nu 3 spiraaltjes en een vaginaal onderzoek verder ben ik mijn yoni (Sanskriet voor vagina) meer dan ooit gaan waarderen en bewonderen. De ongelofelijke veerkracht dat dit orgaan heeft is verbazingwekkend en zó krachtig. Voor als je nu al dacht om een spiraaltje te nemen en gechoqueerd bent door mijn horror verhaal; no worries. In mijn omgeving hoor ik alleen maar positieve verhalen. Misschien heb ik gewoon pech. Heel veel pech.
Voor nu ga ik mij even terug trekken en lief zijn voor mezelf. Misschien neem ik wel een warm bad en maak ik een lekker gerecht voor mezelf. Zelfliefde heeft meer effect dan alleen een goed humeur: het zorgt ook voor harmonie met je lichaam. Waarschijnlijk neem ik er een rood wijntje bij. Santé!
Weergaven: 460
