Jullie kennen mij allemaal, maar wie is die Amélie dan? Ik licht het toe, maar laat me je eerst wat achtergrond informatie geven.
Als klein meisje was ik erg ingetogen. Men dacht zelfs dat ik een vorm van autisme had en ik was heel eenkennig. Zoals velen van jullie vast weten is er op sociaal vlak vrij weinig mis met mij en dus ben ik van mening dat ik een typisch voorbeeld ben van een misplaatst kind dat zo nodig in een hokje geduwd moest worden. Non taken. In die tijd noemde mijn mooie mama mij Amélie; een Franse naam dat past bij de Petit Bateau kleertjes die ik droeg. Maar ook Amélie werd groot en veranderde in de Amelia die jullie allemaal kennen.
Ik zie Amélie als een karakter in mij die met de jaren haar intrede terug wil maken. Mysterieus en alles behalve voor de hand liggend. Natuurlijk is Amélie een onderdeel van Amelia en blijf ik dezelfde persoon. Ik zie mijn toekomst gevestigd in Frankrijk en werk hier dan ook naar toe. Ik leer Frans, lees boeken over de Parisienne, geniet van elke fles rode wijn en probeer mijn leven echt om mij te laten draaien. In dit land identificeer ik mijzelf ook als Amélie. Meningen van anderen doen mij vrij weinig meer en ik leef het leven dat ik wil. Ik laat los van mijn eigen schoonheidsidealen en accepteer het mooie wezen dat ik ben. Niet alles hoeft perfect; ik hoef niet slank te zijn om met mode te willen werken, als mislukt geplaatst te worden als ik me niet aan de maatschappelijke standaarden hou en mezelf telkens uit te leggen als ik een beslissing maak die anderen niet snappen. Mijn vermogen om dit personage te omschrijven is lang niet zo sterk als de bijbehorende beelden. Ik hoop dan ook dat jullie deze muze zullen zien als inspiratie en de vastgeketende persoon binnenin jullie zelf de ruimte geeft. Laat het saaie leven gaan en ontdek hoe jij jezelf elke keer buiten je comfortzone kan zetten. Mijn drive is het zoeken naar dat randje en daar op door boren. Zo verstuur ik na lang denken toch dat riskante berichtje naar een potentiële minnaar, waarna ik mijn glas wijn achterover sla om vervolgens de slaapkamer te meesteren met een ander. Oh, c’est la vie..
Van mij mag het leven écht worden. Rauwer en eerlijker. Uitgebalanceerde onderwerpen bespreken en de mens neerzetten als de beesten die we zijn. Ik confronteer je graag met menselijke patronen en maak met liefde een steekje bij je los. Ook ik ben een voorstander van een betere wereld waarin we minder vlees eten, liever met elkaar omgaan, fast fashion de deur uit schoppen en ons lichaam normaliseren. Maar buiten deze missies breng ik graag de lolita in je naar boven, net zoals ik bij mezelf doe.
Ok, genoeg gekletst. Ik kan natuurlijk niets beloven, enkel stimuleren. En dat doe ik met plezier. Je hoort van me.
Bisous,
Amélie
Weergaven: 420
